فرارو
آقای چشمی، ممنون که سقوط نمی‌کنید!
حتی اگر به یک دشمن استقلال هم می‌گفتید در یک مصاحبه، طی کمتر از یک دقیقه آبروی این تیم را ببرد و سوژه خنده دست رقبا بدهد، بعید بود به خوبی روزبه چشمی بتواند این کار را انجام بدهد. سخنان او در تونل ورزشگاه آزادی، بعد از تساوی ۲- ۲ استقلال با هوادار حقیقتا عجیب و مایه تأسف به‌نظر می‌رسید. اساسا مصاحبه‌های روزبه هم مثل کنش‌های داخل زمین اوست؛ تهاجمی و پرخاشگرانه، با پیش‌فرض اینکه زمین و زمان دشمن هستند. او حتی به خبرنگاران نگاه هم نمی‌کند، چه برسد به اینکه سؤال‌شان را بشنود و جواب بدهد. چشمی فقط می‌آید که حرف‌های از قبل آماده‌کرده‌اش را بزند و برود. اغلب این حرف‌ها هم مفهوم چندان روشنی ندارند؛ مثل مصاحبه بسیار عجیبش بعد از بازی با سپاهان که تهدید به نشستن در خانه و جدا شدن از تیم کرد. این بار البته اصل حرفش را می‌شد فهمید، اما آنچه او گفت باعث شرم بود: «بکشید خودتان را، باز هم این تیم نمی‌افتد. هر کاری دوست دارید بکنید، استقلال سقوط نمی‌کند.» به‌به؛ عجب مانور قدرتی!
